Walk with the wild

Vanmorgen om 5.00 uur werd ik gewekt door de wekker. Ik zorgde dat ik klaar stond om 5.45 uur om te vertrekken voor een ‘walk with the wild’. Uit eindelijk vertrokken we weer een paar minuten later dan gepland, nu niet omdat de chauffeur niet op tijd was, nee Brass was netjes op tijd net als altijd. Vandaag waren het een paar studenten die niet wisten wat tijd is. Nou rond 5.55 uur vertrokken we dan. We moesten ongeveer een half uurtje rijden. We gingen naar ‘Tshukudu lodge’ voor de ‘walk with the wild’. Daar aangekomen werden we ontvangen met koffie en moesten we een formulier ondertekenen. Dit moet je bijna overal, maar denk ik zal het ook eens een keer noemen. Het is een formulier dat je het bedrijf niet aansprakelijk stelt voor verlies, diefstal, verwondingen of je eigen dood.

Om 6.45 uur was het dan zover, we gingen op pad, maar waar waren de leeuwen? Nadat we ongeveer 100 meter gelopen hadden bleven we staan, we moesten wachten op een paar laatkomers… de leeuwen. Het waren twee leeuwen van ongeveer een jaar oud. Ze zijn in beslag genomen van iemand die vier leeuwen illegaal als huisdieren hield, twee leeuwen zijn naar een ander fokproject gegaan en deze twee naar Tshukudu. Ze kwamen op hun dooie gemak naar ons toe gelopen. Toen ze bij ons waren begon de ‘walk with de wild’ dan echt. We hebben ongeveer een uur heen gewandeld. De leeuwen gingen regel matig liggen, wat zijn die lui zeg… We hebben veel foto’s gemaakt, ze klommen in bomen voor ons zodat we de mooiste foto’s konden schieten. Echt mooie beestjes zijn dat zeg. Na een uur te hebben gewandeld kwamen we bij een grote waterplas aan, hier hebben we nog even gestaan met de leeuwen. Toen kwam er een auto aan met invalide mensen, wij liepen terug en de invaliden bleven met de leeuwen en een paar begeleiders achter. We liepen het stuk wat we hadden gelopen in nog geen tien minuten terug… Dan kan je nagaan hoe lui en langzaam de leeuwen zijn als ze niet voor eten hoeven te zoeken.

Terug bij de ‘Tsukudu lodge’ liepen we het verblijf van de cheetahs in. Het was cheetah met drie welpen. ‘Savanna’ (de cheetah mama) en haar welpen konden we gewoon aaien, en we konden er mee spelen. We hebben in totaal een half uurtje bij de cheetahs gezeten. Lans het cheetah verblijf zat een ander verblijf met hierin een Afirkaanse wilde hond. Hij was de hele tijd op en neer aan het rennen langs de omheining toen wij in het cheetahverblijf waren. We hebben weer verschillende foto’s geschoten van de cheetahs. De stippen van een cheetah liggen hoger op de vacht dan de geel/bruin gekleurde vacht.

Nadat we de cheetahs hadden bezocht werden we verwacht voor het ontbijt. We hadden een lekker Engels ontbijt met ei en bacon. Ook konden we nog wat toasts pakken en die beleggen met kaas of met zoetigheid. Na een heerlijk ontbijt zijn we op gamedrive gegaan. We reden door het gebied van het leeuw- en luipaardfokproject. Dit stuk land is dertig jaar geleden gekocht door de eigenaar en heeft er twintig jaar geleden een fokproject gestart met leeuwen en luipaarden. De eigenaar is het fokproject gestart omdat er te veel graasdieren waren en als er dan met leeuwen en luipaarden gefokt wordt om deze vrij te laten in de natuur kan er balans in de natuur blijven. Zo werd overbegrazing beperkt. Momenteel zijn de populatiegroottes op pijl, maar het fokproject gaat door. De gefokte leeuwen en luipaarden gaan naar andere gebieden in Afrika waar te weinig van deze dieren zijn en te veel begrazing is.

Toen we bij een poort aan kwamen werd ons uitgelegd hoe we ons moesten gedragen zodra we de poort binnen waren, omdat dat het leeuwenfok gebied was. We reden het gebied binnen en zagen in eerste instantie alleen maar gieren. Dat was omdat er een hoofd van een kalf in het verblijf lag. Ze aten van dit hoofd, de leeuwen hadden het laten liggen. Nadat we ongeveer een kwartier in het verlijf waren zagen we aan de linker kant leeuwen liggen. Er lag een leeuwen paar en een stukje verderop lag een leeuwin met haar eigen jongen van ongeveer drie maanden oud en een welpje van de leeuwin uit het paar. Deze welp zal ongeveer 5 maanden zijn geweest. Erg mooi om te zien. Echt lief al die kleintjes. Mooie kleine blonde haarballetjes met blauwe oogjes.

Na de leeuwen zijn we weer verder gereden. We reden de omheining uit en gingen in de richting van het gebied waar de fokluipaarden zaten. Daar aangekomen liep er al een luipaard langs het hek. We moesten achter het hek blijven, omdat de dieren gewend waren aan mensen en de kans groot was dat hij ons zou gaan verwonden als we in zijn verblijf kwamen. We hebben hem dan wel niet kunnen aaien, maar hebben hem wel van heel dichtbij gezien. Dit betekend nu dat we, nu we precies op de helft van onze stageperiode zijn, eindelijk de hele BIG FIVE gezien hebben!!

De big five heet niet de big five omdat ze de grootste vijf dieren zijn, maar omdat het de gevaarlijkste dieren zijn om te benaderen. Het is een term vanuit het verleden, maar deze wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt.

Vandaag dus weer een geweldige ochtend gehad. Nu is de Big five tenminste compleet!

Om 15.00 uur hadden we een afspraak met een dierenarts in Hoedspruit. We vertrokken om 15.00 uur, want Laetitia moest ons weer naar de dierenarts brengen. Dan is het standaard dat je te laat bent…
Om 15.30 uur kwamen we bij de dierenartspraktijk aan. Om 15.45 uur begonnen we met het interview. We legde uit wat ons onderzoek inhield en stelde daarna onze eerste vraag. De rest van de vragen hebben we niet hoeven stellen, want de dierenarts bleef aan het vertellen over ziektes. Uiteindelijk heeft hij twee uur aan een stuk door gepraat over dierziektes in het Kruger National Park. We hebben een boek te leen gekregen over virusinfecties in de wildlife in het Kruger National Park en een DVD met dierziektes bij buffels. Het is een boek uit drie delige serie over dierziektes in Afrika. In dit boek staat ook Foot and mouth disease. Deze ziekte is in Nederland beter bekend als MKZ. Hier gaan wij ons onderzoek op toespitsen, want dit is DE ziekte die Zuid Afrika en dan met name de gebieden in en rondom het Kruger National Park bezig houdt.

Morgen gaan we naar het Moholoholo project dit is een rehabilitatiecentrum, waar andere studenten voor hun onderzoek heen gaan en wij gaan ook mee om eventueel meer informatie te vergaren over ons onderzoek.