Helaas geen tafelberg voor ons
Door: Nicole
Blijf op de hoogte en volg Nicole
25 Oktober 2009 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Vanmorgen lekker uit geslapen. Om 9.00 uur stonden we op en hebben we onze tassen gepakt en beneden neergezet. We hebben lekker ontbeten en een taxi besteld.
De taxichauffeur kwam en we stapten in. We zeiden dat we naar de tafelberg wilden. Het helaas te bewolkt om naar de tafelberg te gaan. De lift was dicht en een wandeling omhoog zou al gauw 2 uur duren en iedereen verklaarde ons voor gek als we dat zouden gaan doen. Ook was het zo dat de top van de berg nog niet eens te zien was, want de bewolking hing erg laag.
Toen hebben we besloten om maar te gaan winkelen. De taxichauffeur wist wel een mooi en groot winkelcentrum. We hebben daar tot 15.00 uur rond geslenterd en alleen Michiel heeft er aankopen gedaan. Hij heeft een aantal voetbalshirtjes gekocht van clubs van Zuid Afrika.
We hadden de taxichauffeur gevraagd of hij ons om 15.00 uur weer op kon halen waar hij ons afgezet had. Hij kwam netjes op tijd aanrijden en we reden terug richting onze lodge. Daar hebben we nog even binnen gezeten en zijn vervolgens naar de pizzeria langs de lodge gelopen, om zoals beloofd daar even afscheid te nemen. We hebben er op het terrasje gezeten en wat gedronken. Rond 16.30 uur liepen we terug naar de lodge, waar we om 17.00 uur opgehaald werden door een taxi.
We reden door naar een ander hotel, waar Julia, een reisgenootje uit London verbleef. We reden samen naar het vliegveld en hebben daar bij een restaurantje gezeten. Nadat Julia door de douane was hebben Daniëlle, Charlotte, Michiel en ik gedineerd bij het restaurantje. Na het diner zijn we naar de incheckbalies gelopen om de bagage in te checken.
Daarna liepen we door de douane en na ongeveer een half uurtje werd Charlotte omgeroepen om terug te komen naar de incheckbalie. Dat ging niet meer want we waren officieël het land al uit omdat we door de douane heen waren. Na veel gevraag en gezoek liep er iemand van British Airways met Charlotte en Daniëlle mee. Daarna werd ook ik omgeroepen. Uiteindelijk kwam er iemand van KLM naar de gate en wij liepen naar haar toe om verhaal te halen. Toen werd ons duidelijk dat Michiel een aansteker in zijn ruimbagage had zitten en hij dus terug moest voor zijn tas.
Terug door de douane het land in en bij de incheckbalie werd hij meegenomen naar een verhoorkamertje waar hem van alles werd gevraagd. Hij vond het een beetje eng worden en uiteindelijk moest hij zijn aansteker uit zijn tas halen. Dit moest gebeuren omdat dit explosiegevaar met zich meebracht. Hij mocht hem wel mee in de cabine nemen. Toen kon hij weer gaan. Weer door bij de douane moest hij ook nog eens een van de aanstekers afgeven, omdat hij er maar eentje op zak mocht hebben. Toen gooide hij zijn oude aansteker maar weg en hield de aansteker die hij voor Karin had gekocht maar bij.
Uiteindelijk waren we door ons geld heen en hebben we zitten wachten tot we mochten gaan boarden.
De taxichauffeur kwam en we stapten in. We zeiden dat we naar de tafelberg wilden. Het helaas te bewolkt om naar de tafelberg te gaan. De lift was dicht en een wandeling omhoog zou al gauw 2 uur duren en iedereen verklaarde ons voor gek als we dat zouden gaan doen. Ook was het zo dat de top van de berg nog niet eens te zien was, want de bewolking hing erg laag.
Toen hebben we besloten om maar te gaan winkelen. De taxichauffeur wist wel een mooi en groot winkelcentrum. We hebben daar tot 15.00 uur rond geslenterd en alleen Michiel heeft er aankopen gedaan. Hij heeft een aantal voetbalshirtjes gekocht van clubs van Zuid Afrika.
We hadden de taxichauffeur gevraagd of hij ons om 15.00 uur weer op kon halen waar hij ons afgezet had. Hij kwam netjes op tijd aanrijden en we reden terug richting onze lodge. Daar hebben we nog even binnen gezeten en zijn vervolgens naar de pizzeria langs de lodge gelopen, om zoals beloofd daar even afscheid te nemen. We hebben er op het terrasje gezeten en wat gedronken. Rond 16.30 uur liepen we terug naar de lodge, waar we om 17.00 uur opgehaald werden door een taxi.
We reden door naar een ander hotel, waar Julia, een reisgenootje uit London verbleef. We reden samen naar het vliegveld en hebben daar bij een restaurantje gezeten. Nadat Julia door de douane was hebben Daniëlle, Charlotte, Michiel en ik gedineerd bij het restaurantje. Na het diner zijn we naar de incheckbalies gelopen om de bagage in te checken.
Daarna liepen we door de douane en na ongeveer een half uurtje werd Charlotte omgeroepen om terug te komen naar de incheckbalie. Dat ging niet meer want we waren officieël het land al uit omdat we door de douane heen waren. Na veel gevraag en gezoek liep er iemand van British Airways met Charlotte en Daniëlle mee. Daarna werd ook ik omgeroepen. Uiteindelijk kwam er iemand van KLM naar de gate en wij liepen naar haar toe om verhaal te halen. Toen werd ons duidelijk dat Michiel een aansteker in zijn ruimbagage had zitten en hij dus terug moest voor zijn tas.
Terug door de douane het land in en bij de incheckbalie werd hij meegenomen naar een verhoorkamertje waar hem van alles werd gevraagd. Hij vond het een beetje eng worden en uiteindelijk moest hij zijn aansteker uit zijn tas halen. Dit moest gebeuren omdat dit explosiegevaar met zich meebracht. Hij mocht hem wel mee in de cabine nemen. Toen kon hij weer gaan. Weer door bij de douane moest hij ook nog eens een van de aanstekers afgeven, omdat hij er maar eentje op zak mocht hebben. Toen gooide hij zijn oude aansteker maar weg en hield de aansteker die hij voor Karin had gekocht maar bij.
Uiteindelijk waren we door ons geld heen en hebben we zitten wachten tot we mochten gaan boarden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
